Bolesław Leśmian
| Poeta | Der Dichter |
| Zaroiło się w sadach od tęcz i zawieruch – | Schneegestöber, Regenbögen schwirren in den Gärten – |
| Z drogi! – Idzie poeta – niebieski wycieruch! | Platz da! – der Dichter, der lichtblaue Streuner, kommt! |
| Zbój obłoczny, co z światem jest – wspak i na noże! | Der Räuber aus Wolke, mit der Welt aufs Messer verfeindet! |
| Baczność! – Nic się przed takim uchronić nie może! | Passt auf! – vor dem da ist gar nichts sicher! |
| Słońce – w cebrze, dal – w szybie, świt – w studni, a zwłaszcza | Die Sonne im Zuber, die Ferne im Fenster, das Frührot im Brunnen, besonders |
| Wszelkie dziwy zza jarów – prawem snu przywłaszcza. | Hinter den Schluchten den Glanz – stibitzt er nach Traumes Gesetz. |
| Rad Boga między żuki wmodlić – do zielnika, | Der betet noch Gott zu den Mistkäfern ein – in sein Kräuterbuch, |
| Gdzie się z listem miłosnym sam jelonek styka!… | Wo der Liebesbrief grad an den Hirschkäfer stößt!… |
| Świetniejąc łachmanami – tym żwawszy, im golszy – | Wie ein König in Lumpen – blank, aber flott – lächelt er |
| Nie bez wróżb się uśmiecha do grabu i olszy – | Erlen und Hainbuchen kündungsvoll zu – |
| I widziano w dzień biały tego obłąkańca, | Man sah diesen Narren am hellichten Tage |
| Jak wierzbę sponad rzeki porywał do tańca! | Die Weide vom Ufer zum Tanze führen! |
| A tak zgubnie porywać, mimo drwin i zniewag – | So verderblich verführen trotz Hohn und trotz Spott |
| Zdoła tylko z otchłanią sprzysiężony śpiewak. | Kann nur ein Poet mit dem Abgrund im Bund – |
| Żona jego, żegnając swój los znakiem krzyża, | Seine Frau, die schlägt ein Kreuz über ihr Los, |
| Na palcach – pełna lęku do niego się zbliża. | Auf Zehenspitzen – geht sie voll Angst auf ihn zu, |
| Stoi… Nie śmie przeszkadzać… On słowa nawleka | Bleibt stehen … will nicht stören … er fädelt ja gerade |
| Na sznur rytmu, a ona płochliwie narzeka | Wörter auf seinen rhythmischen Draht, da klagt sie scheu: |
| «Giniemy… Córki nasze – w nędzy i rozpaczy… | «Wir gehen zugrund…unsere Töchter verzweifeln im Elend… |
| A wiadomo, że jutro nie będzie inaczej… | Und wir wissen, auch morgen hat dies kein Ende… |
| Wleczesz nas w nieokreślność… Spójrz – my tu pod płotem | Du ziehst uns hinab und hinab… Sieh, hier, ohne Dach, ohne Zukunft |
| Mrzemy z głodu bez jutra, a ty nie wiesz o tem!» – | Sterben wir Hungers dahin, und du weißt nichts davon!» – |
| Wie i wiedział zawczasu!… I ze łzami w gardle | Doch er weiß es und wusst’ es beizeiten!…und mit tränender Kehle |
| Wiersz układa pokutnie – złociście – umarle – | Dichtet er einen Vers – bußfertig – gülden – erstorben – |
| Za pan brat ze zmorami… Treść, gdy w rytm się stacza, | Mit Gespenstern vertraut … Wenn ein Stoff in den Rhythmus gerät, |
| Póty w nim się kołysze, aż się przeistacza. | Sich wiegt und tanzt, verklärt er sich schier. Gern greift er zu Stoffen, |
| Chętnie łowi treść, w której łzy prawdziwe płoną – | In denen wahrhaftige Tränen brennen – |
| Ale kocha naprawdę tę – przeinaczoną… | Doch wirklich lieben kann er den Stoff nur verklärt … |
| I z zachłanną radością mąci mu się głowa, | Und mit gieriger Freude steigt’s ihm zu Kopf, |
| Gdy ujmie niepochwytność w dwa przyległe słowa! | Wenn er Unfassliches in zwei verschwisterte Wörter fasst! |
| A słowa się po niebie włóczą i łajdaczą – | Wenn Wörter am Himmel streunen und huren – |
| I udają, że znaczą coś więcej, niż znaczą!… | Und so tun, als bedeuten sie mehr als bedeuten!… |
| I po tym samym niebie – z tamtej ułud strony – | An selbigem Himmel – hinter den Trugbildern hervor – |
| Znawca słowa – Bóg płynie – w poetę wpatrzony. | Schaut der Wortkenner – Gott – zum Dichter hinab, |
| Widzi jego niezdolność do zarobkowania | Sieht sein Versagen beim Broterwerb, |
| I to, że się za snami tak pilnie ugania ! | Sieht seinen Fleiß bei der Jagd nach Träumen! |
| Stwierdza z zgrozą, że w chacie – nędza i zagłada – | Bemerkt mit Schaudern Not und Verderb in der Hütte – |
| A on w szale występnym wiersz śpiewny układa ! | Doch der Poet schmiedet in sträflichem Wahn seinen singenden Vers! |
| I Bóg, wsparty wędrownie o srebrzystą krawędź | Und Gott, wie ein Wanderer gelehnt an den Rand |
| Obłoku, co się wzburzył skrzydłami, jak łabędź – | Einer silbernen Wolke mit schwanengleich schlagenden Flügeln – |
| Z łabędzia – do poety, zbłąkanego we śnie – | Schaut zum Poeten, dem traumverirrten, |
| Uśmiecha się i pięścią grozi jednocześnie! | Lächelt ihm zu und droht ihm zugleich mit der Faust!Dt. von Rolf Fieguth |