| Zawód | Enttäuschung |
| Kazimierz Tetmajer (1865—1960) | Kazimierz Tetmajer (1865—1960) |
| | |
| Wykołysałem cię wśród fal | Ich schwang dich empor im Gewoge |
| mych snów jak limbę gdzieś nadwodną, | meiner Träume wie einen Wasserdunst, |
| śniłem cię cichą i pogodną | ich träumte dich still und friedlich |
| ach, jak mi żal … | ach, tut es mir weh… |
| | |
| Na zieloności sennych hal, | An grüner Träume Bergeswand, |
| gdzie wiatr błękitne mgły rozpina, | wo Wind den blauen Dunst zerschneidet, |
| byłaś mi dziewczę, tak jedyna | warst, Mädchen, du mir so die eine, |
| ach, jak mi żal … | ach, tut es mir weh… |
| | |
| Wkoło szumiały smreki w dal | Ringsum rauschen die Arven hinaus |
| jakim modleniem cichym, wiecznym | wie ein leises, ewiges Beten, |
| byłaś mi tam czymś tak słonecznym | dort warst du mir etwas so Sonniges, |
| ach, jak mi żal … | ach, tut es mir weh… |
| | |
| | |
| Idzie na pola | Sie geht auf die Felder |
| Kazimierz Tetmajer | Kazimierz Tetmajer |
| | |
| Idzie na pola, idzie na bory, | Sie geht auf die Felder, geht auf die Wälder, |
| na łąki i na sady, | auf Wiesen und auf Gärten, |
| na siwe wody, na śnieżne góry, | auf graue Gewässer, auf schneeige Berge, |
| na miesiąc idzie blady; | geht auf den Mond, den blassen; |
| idzie w niezmierną otchłań wszechświata, | geht in den endlosen Abgrund des Weltalls, |
| skąd blask dróg mlecznych prószy, | dort wo der Glanz der Milchstraßen stäubt, |
| idzie błekitna, cicha, skrzydlata | geht sie blau, still und beflügelt |
| muzyka mojej duszy. | die Musik meiner Seele. |
| | |
| | |
| Mów do mnie jeszcze | Sprich weiter zu mir |
| Kazimierz Tetmajer | Kazimierz Tetmajer |
| | |
| Mów do mnie jeszcze… Z oddali, z oddali | Sprich weiter zu mir… Aus der Ferne, der Ferne |
| głos twój mi płynie na powietrznej fali, | wogt deine Stimme luftig mir zu, |
| jak kwiatem każdym słowem twym się pieszczę. | als wären es Blumen, kose ich mit jedem Wort von dir. |
| | |
| Mów do mnie jeszcze, mów do mnie jeszcze… | Sprich weiter zu mir, sprich weiter zu mir… |
| Mów do mnie jeszcze… Te płynące ku mnie | Sprich weiter zu mir … Die zu mir wogen, |
| słowa są jakby modlitwą przy trumnie | die Worte sind wie Gebet am Sarg, |
| i w sercu śmierci wywołują dreszcze, | und wecken im Herzen Schauer des Todes, |
| mów do mnie jeszcze | sprich weiter zu mir |
| | |
| | |
| Z erotykow | Aus den Liebesliedern |
| Józef Waśniewski | Józef Waśniewski |
| | |
| I zamiast słońc i gwiazd, aniele ty mój drogi, | Statt Sonnen und Sternen, du mein teurer Engel, |
| ja tylko łzy i łzy dziś składam ci pod nogi; | leg ich heut Tränen und Tränen dir zu Füßen; |
| przebacz, że duszy mej ubogie są tak zdroje, | verzeih, meine Seelenquelle ist so arm, |
| lecz przyjmij chociaż łzy, bo łzy te, to łzy moje. | aber nimm sie an, denn sind’s nur Tränen, sind’s doch meine Tränen. |
| | |
| | |
| | |
| Skąd pierwsze gwiazdy na niebie zaświecą | Wo die ersten Sterne am Himmel herleuchten |
| Juliusz Słowacki (1809–1849) | Juliusz Słowacki (1809–1849) |
| | |
| Skąd pierwsze gwiazdy na niebie zaświecą, | Wo die ersten Sterne am Himmel herleuchten, |
| Tam pójdę, aż za ciemnych skał krawędzie, | Dort will ich hin, bis über den Saum der dunklen Felsen, |
| Spojrzę w lecące po niebie łabędzie | Will sehn die Schwäne, die am Himmel fliegen, |
| I tam polecę, gdzie one polecą. | Und will dorthin, wohin sie fliegen. |
| | |
| Bo i tu – i tam – za morzem – i wszędzie, | Denn hier – wie dort – wie überm Meer – wie überall, |
| Gdzie tylko poszlę przed sobą myśl biedną, | Wohin ich meinen armen Sinn auch schicke, |
| Zawsze mi smutno i wszędzie mi jedno; | Ist stets und überall mir traurig und gleichgültig zumute; |
| I wszędzie mi źle – i wiem, że źle będzie. | Und überall mir schlecht – und ich weiß, schlecht wird es immer sein. |
| | |
| | |
| Najpiękniejsze piosnki | Die allerschönsten Lieder |
| Adam Asnyk (1838–1897) | Adam Asnyk (1838–1897) |
| | |
| Najpiękniejszych moich piosnek | Meine allerschönsten Lieder |
| Nauczyła mnie dzieweczka, | Lehrte mich mein Mädchen, |
| Mistrzem bowiem były dla mnie | Denn für mich, da war der Meister |
| Harmonijne jej usteczka. | Ihr harmonisches Mündchen. |
| | |
| Te usteczka brzmiały zawsze | Dieses Mündchen tönte immer |
| Jakąś piosnką świeżą, nową, | Frisches neues Lied, |
| Każdy uśmiech był melodią, | Jedes Lächeln Melodie, |
| Śpiewem każde słowo. | Jedes Wort war ein Gesang. |
| | |
| Wszystko, o czym serce śniło, | Alles, was ihr Herz erträumte, |
| Wszystko, o czym nawet nie śni, | Alles, was ihr nicht mal träumte, |
| Odbijało się w jej oczach | Schien zurück aus ihren Augen |
| I płynęło w słodkiej pieśni. | Und es floss in süßem Lied. |
| | |
| Więc mnie zawsze przy jej boku, | Drum, stets wenn ich bei ihr war, |
| Wpatrzonego w jej oblicze, | In ihr Gesicht versunken, |
| Kołysały śpiewne mary | Wiegten mich die Liedesgeister |
| Czarodziejskich brzmień słodycze. | Süßer Zauberklänge. |
| | |
| Czegom uchem nie dosłyszał, | Was davon mein Ohr nicht aufnahm, |
| Czegom wzrokiem nie doczytał, | Was mein Blick nicht lesen konnte, |
| Tom z usteczek koralowych | Das erfasste mit meinen Lippen |
| Sam ustami swymi chwytał. | Ich aus ihrem Korallenmündchen. |
| | |
| | |
| Pamiętam ciche, jasne, złote dnie | Ich weiß sie noch, die stillen, hellen, goldenen Tage |
| Kazimierz Tetmajer | Kazimierz Tetmajer |
| | |
| Pamiętam ciche, jasne, złote dnie, | Ich weiß sie noch, die stillen, hellen, goldenen Tage, |
| Co mi się dzisiaj cudnym zdają snem, | Die heut mir wie ein Wundertraum erscheinen, |
| Bo był otwarty raj także i mnie, | Denn offen stand das Paradies auch mir, |
| Bo był otwarty w dzieciństwie mem. | Denn offen war es in der Kindheit mir. |
| | |
| I czasem myślę, żem ja tylko spał, | Und manchmal denke ich, dass ich bloß schlafe, |
| Że całe życie moje było snem, | Dass Traum mein ganzes Leben ist, |
| Zbudzę się, raj ten odnajdę com miał, | Wach ich erst auf, find ich gleich wieder |
| Com miał w dzieciństwie mem! | Mein Kindheitsparadies! |